E3 konbentzioa

Bideojokoen industriak komunikazio arloan lan handia egiten du. Horren adibide da mundu mailan oso ezaguna den,  E3 (Electronic Entertainment Expo) izeneko konbentzioa. Izan ere, bideojokoen industriako erakusketa garrantzitsuena da eta bertara bideojoko maitaleak, profesionalak, analistak eta hedabideak hurbiltzen dira.

E3 Los Angeles hirian urtero ospatu eta edizio guztietan 100 herrialdetik gora batzen ditu. 1995etik aurrera egiten duten konbentzioaren helburua bideojokoen munduan izandako sorkuntzak eta berrikuntzak erakustea da. Beraz, horrelako ekimen bat egin eta aurrera eramateko harreman publikoko langile eta estrategiez baliatzea ezinbestekoa da.

Konpainiak gehienbat filtrazioaz eta informazioaren aurrorapenaz baliatzen dira. Hala, enpresek beraien irteeren edota etorkizunaren inguruko txutxu-mutxu desberdinak eragiten dituzte. Horri esker, ikuslearen ebentuarekiko zein bideojokoarekiko duen arreta handiagotzea eragiten dute.

Aipagarria da, prentsa oharrak idatzi, hedabideekin kontaktuan jarri eta jazoerara gonbidatzen zaiela. Horrela, publicitya bilatzen dute; hedabideetan E3ri buruz hitz egitean, mezua indartu eta jende gehiengoarengana iristea lortu nahi dutelako.

E3 publikoarengana iritsi eta kontaktuan jartzeko hainbat kanalez baliatzen da. Alde batetik, Twitch Tv deituriko telebista kate ofiziala du. Bertan, ebentuan zehar izandako konferentzien zuzeneko emankizuna eta programa bereziak eskaintzen dituzte. Gainera, sare sozialak ere erabiltzen dituzte: Facebook, Twitter edota Youtube besteak-beste. Bestalde, publizityari esker, prentsa idatzian eta telebista zein irratian agertzea ahalbideratzen dute.

Emaitzei begira, ongi jorratutako komunikazioa dela esan beharra dago. Izan ere, hedabide internazionalek ebentuaren inguruko albiste, elkarrizketa edota erreportajeak egitea, mundu mailan ezagunak izatea eta hainbat jende beraien herrialdeetatik Los Angelesera bidaiatzea lortu baitute.

"Añorgan bizi gaitezke"

Egun, Euskal Herriko gazte askok ez dute emantzipatzeko mediorik. Hala, gurasoen etxean bizi diren gazteen kopurua ikaragarria izateaz gain, etxebizitza propioa alokatu edo erosten duten gazteen batez besteko edadea oso altua da. 

Egoera horri aurre egiteko, Etxi Gabe Añorgako etxebizitza eskubidearen aldeko taldeak, “Añorgan bizi gaitezke” kanpaina sortu du. Kanpainaren helburua alternatibak martxan jarri eta herritarrei etxebizitza duin bat izateko eskubidea bermatzea da.

Añorgak herri izaera duen arren, Donostiako auzo bat da. Usurbil eta Lasarte- Oriako mugan dagoen auzo honek 1900. urtean eraikitako “Cementos Rezola” izeneko fabrikaren eraginez, aldaketa handia bizi izan zuen.

     

Etxi Gabeko kideek bultzatutako “Añorgan bizi gaitezke" ekimena, etxebizitza duinaren aldeko kanpaina da. Bertan, Añorgan gazteentzako etxebizitzarik egiten ez direla edota egiten direnen salneurria zein alokairua oso garestiak direla salatu dute. Gehiegizko prezio horien ondorioz eta herrian etxe huts ugari badaude ere, hainbat gaztek herritik kanpora  bizitzera joan behar izan dute.

Gainera, auzoan bizi nahi dutela aldarrikatu eta etxebizitza izatea pribilegio bihurtu dela adierazi dute. Bide berberean, alokairu sozialekin lanean daude. Hala, etxe hutsen jabeekin negoziatu eta añorgatarrei herrian bizitzeko aukera emateko, alokairu duinak bermatu nahi zaizkie.

Kanpaina ezagun egiteko kanal desberdinez baliatu dira. Alde batetik, egiten dutenaren berri emateko hedabideekin kontaktuan jarri dira. Bestalde, internet bidezko sare sozial ugari erabili dituzte: gmail, Facebook orrialdea, blogga, youtube... Aipagarria da, proposatutako #Añorganbizigaitezke hashtagaren erabilerarekin, herritarrak argazki eta bideoak igotzera animatu dituztela; beraien ekimena jendeari zabaldu eta parte hartzea bultzatuz.

Emaitzei begira, proiektua nahiko arrakastatsua izan da. Izan ere, ekimenaren lehen urratsa 2014ko maiatzaren 1ean bi herritar gazteren etxe bihurtuko zen Firestone fabrika abandonatua okupatzea izan zen. Izandako eboluzio onak aurreikuspenak zabaltzea eragin du, hau da, aurtengo helburua fabrikan gazte gehiago bizi daitezen etxebizitza gehiago sortzea da.

Nire ustez, kanpainaren helburua eta ideia paregabeak dira. Herritarrak hazi eta hezi diren tokian bizitzen jarraitzeko eskubidea daukate eta hori bermatzea beharrezkoa da. Baina, orokorrean kanpaina komunikazio esparruan ahula dela eta oihartzun gutxi lortu dutela pentsatzen dut. Izan ere, Donostiako mugetatik kanpo ez da berriaren informazio gehiegirik ezagutu.

Black Mirror

Titulua: Black Mirror: The National Anthem                               Herrialdea: Erresuma Batua

Urtea: 2011                                                                                Iraupena: 45 minutu 

Zuzendaria: Charlie Brooker eta Otto Bathurst                         Gidoilaria: Charlie Brooker

Produkzio-etxea: Zeppotron                                                     Musika: Stephen McKeon   

Igorpen-data: 2011ko abenduaren 4a

Aktoreak: Rory Kinnear, Lindsay Duncan, Lydia Wilson, Tom Goodman- Hill, Donald Sumpter, Allen Leech, Anna Wilson-Jones, Sophie Kennedy Clark eta Jay Simpson

- Gaia:

Kapitulu hau thriller politikoa da. Bertan, iritzi publikoak eta internetek duen botereaz eta baita informazioaren hedatze azkarraz hitz egiten da.

- Sinopsia:
Michael Callow, Ingalaterrako Lehen Ministroak, bideo-mehatxu bat jasotzen du. Bertan, Susana printzesa bahiketaz informatu eta bera askatzeko Callowek jarraitu beharreko pausoak azaltzen dira. Bideoak Callowi 16:00ak baino lehen, telebista publikoko zuzeneko saioan, txerri batekin erlazio sexualak izatera behartzen dio. Pausoak behar bezala jarraitu ezean, bahitzaileak printzesa erailiko duela dio. Bideoa internetetik barrena dago eta hainbat pertsonengana iritsi da. Hortaz, Callowek egoeraren aurrean irtenbidea bilatu beharko du...

- Protagonista:
Kapituluaren protagonista Michael Callow, Ingalaterrako Lehen Ministroa da. Nahiz eta bere adin zehatzik ez esan, 30-40 urte bitarteko gizonezkoa dela antzeman daiteke. Bere kargua publikoa denez, itxura ona dauka eta hori zaintzeaz arduratzen da. Diru maila ona duen gizon osasuntsua dela esan daiteke, bere adizioez ezer gutxi baitakigu.

Egoera familiarrari erreparatuz, ezkonduta dagoela ikusi dezakegu, bere emaztea kapitulu osoan zehar ageri baita. Serie hasieran, ongi konpontzen diren bikote zoriontsua izan arren, gora-beherek pareja krisia sortu diete. Hala, iritzi publikoaren aurrean elkarrekin pozik daudenaren itxurak egiten badituzte ere, ez dira ongi konpontzen.

Bestalde, izaera lasaia duen pertsonaia da. Egiten dituen ekintza guztiak bere idazkariak eta taldekideek aholkatuak dira. Iritzi publikoak portaera moldatu eta bere irudia uneoro zaindu beharra ekarriko dio. Horrela, pertsonaia publikoa izateak dakarren presioak bere buruarekiko errespetuarekin amaitu eta umiltzera eramango dio.

Laburbiltzeko, Michael Callow panpina mediatiko bat izateaz gain, autoestimu laboral zein pertsonalik ez dituen pertsonaia da.

- HHPPkoari dagokiona:

Ingalaterrako Gobernua irudi krisia bizitzen ari da. Harreman Publikoen lan-eremuari begira, Lehen Ministroaren idazkariaz eta komunikazio gabineteaz hitz egiten dugu. Beraiek, Ingalaterrako Lehen Ministro eta bertako Gobernuarentzat lan egiten dute.

HHPPen eginbeharra, Ministroaren irudia garbi mantentzea eta egoerak sortutako krisi instituzionalari aurre egitea da. Hasieran, bideo-txantajearen berria ez zabaltzeko distrakzioak bilatzen saiatzen dira. Beraz, herritarrei gertatutakoa ezkutatzeko asmoarekin, hedabideekin kontaktuan jarri eta albistea ez zabaltzeko ordena ematen diete. Baina, beste komunikabide batzuek albistearen berri eman eta hedabide guztiak kasuaz informatzen hasten dira.

Seriean zehar zentsura aplikatu nahi dutela ikusten da. Alde batetik, hiritarrengana iritsi ez dadin, bideoa sare sozialetatik borratzen da. Bestalde, Lobbya egiten saiatzen dira, hots, gauerdiaren ondoren gertakizunaren irudiak gordetzea delitua dela dioen legea aplikatzen dute.

Bestalde, hedabideek eta herritarrak ministroaz diotena aztertzen dute. Hortaz, iritzi publikoa, hau da, jendeak duen irudia zein den ezagutu behar dute. Horretarako, gertakizunaren eta ministroarekiko biztanleen usteak edota ikuspuntuak ezagutu nahian, ikerketak antolatzen dituzte.

Gainera, enkuesta horietan, uneoro jendearen pentsamendu aldaerak jakin eta horien arabera aholkulari lanetan jarduten dute. Beraz, Callowi krisi egoera larri horren aurrean zer egin eta nola jokatu aholkatzen diote. Egingo dituen ekitaldi guztiak antolatuz (hizketaldiak, prentsa agerpenak...).

Amaitzeko, kapituluaren amaieran, Ministroaren irudi kanpainan lanean ari direla ikusi dezakegu. Gertakizunak izan eta urte batera, UKN albistegien bitartez, bere irudi positiboa eraikitze lanean ari dira. Beraz, errealitatea horrela ez den arren, publikoari Ministroak bere emakumearekin bizitza zoriontsua eta ekitaldi solidarioetan parte hartzen duela helarazten diote.

- Bechdel testa:

"The National Anthem" kapituluak ez du Bechdel testa gainditzen. Kapituluan zehar generoen arteko berdintasunik ez dagoela esan daiteke, hots, ez baititu testak proposatutako oinarriak betetzen. Izan ere, kapituluan zehar bi emakume baino gehiago badaude ere, agertzen diren emakume gehienek ez dute izenik; ezta beraien arteko elkarrizketarik ere.

"SoyFrigo" kanpaina

 “Frigo” izozki markaren bidez, Unilever multinazionalak “Soy Frigo” kanpaina sortu zuen. Kanpaina aurrera eramateko, Evercom agentziarekin elkarlanean jardun zuten. Izan ere, Evercom 1996an sortutako komunikazio kontsultore eta Harreman Publikoen esparruetan espezializatuta dagoen agentzia da.

Unilever konpainia oso indartsua da, bere presentzia 190 herrialde baino gehiagotan baitago. Konpainiaren baitan hainbat marka ezagun hartzen ditu, adibidez: Flora, Dove, Magnum, Axe, Ligeresa, Calvé…

Mundu-mailako ekimena den “SoyFrigo” kanpaina gazteentzako lan proiektua da. Españaren kasua aztertuz, gazteen langabezia-tasa %50a baino handiagoa denez, egoera kezkagarri horri irtenbide bat bilatu behar zitzaion. Helburua, Frigoren udako kanpainan gazteentzako lan-postuak sortzea zen. Beraz, konpainiak helarazten zuen mezua: gazteen langabezia murrizteko eginkizunari esker, 2015 urtean 500 lanpostu sortu eta 2020an mundu-mailan 100.000 lanpostu izatera iristea lortuko zuen enplegu eta ekintzaile programa sortzea zen.

Kanpaina aurrera eramateko, parte-hartzaileek aukeraketa prozesu bat gainditu eta izozkien kudeaketa zein salmenta egiteko gailu mugikor vintageez (izozki karroak, bizikletak, kioskoak, patinak...) baliatuko ziren. Ez zuten lan ordutegi zehatzik, hots, gazte bakoitzak bere beharrizan eta lan postuaren kokapenaren arabera lan ordutegia kudeatu behar zuen.

Frigok hedabideetan beraien ikuspena handiagotu eta proiektua ezagun egiteko komunikazio lan ikaragarria egin zuten. Horretarako, hedabide ezagunei deitu eta programa Madrilen azaldu zen. Bertara, TVE, Onda Madrid, El Mundo edota El Economista bezalako hedabideak gerturatu eta hedabideetan proiektuaren aurkezpenaren berri eman zuten. Hori gutxi balitz, sare sozialez gain, telebista edota irrati kateetan entrebistak eta erreportajeak kudeatu zituen.

Emaitzei erreparatuz, proiektua sare sozialetan arrakasta bihurtu zen. Proiektua martxan jarri eta bi hile igaro ondoren, 88 inpaktu sortu zituen. Bestalde, “SoyFrigo” kanpainak publizity ugari izatea lortu zuen; beste batzuen artean, aipagarriak dira: El Econosmistako irakurleekin kontaktua, “Para todo La2” programaren zuzeneko tertulietan presentzia edota “El programa de Ana Rosa” aldizkarian eskuratutako erreportajea.

Nire aburuz, kanpainak komunikazio biribila izan zuen. Hedabide handietan tokia egitea lortu zuen eta hori baloratzekoa da. Izan ere, enplegutasuna handitzea xede zuen kanpaina honek Frigoren irudiari on egin zion. Hala, irudi positiboa kudeatzeko modu ona dela esan beharra dago.

99 francs

Titulua: 99 francs                                                        Oinarritua: 13,99 euros eleberria

Urtea: 2007                                                                  Iraupena: 100 minutu

Herrialdea: Frantzia                                                     Zuzendaria: Jan Kounen

Gidoilaria: Jan Kounen eta Nicolas& Bruno                Produkzio-etxea: Arte France

Aktore nagusiak: Jean Dujardin, Jocelyn Quivrin, Patrick Mille, Vahina Giocante, Elisa Tovati

Musika: Jean-Jacques Hertz, Erin O' Hara, Francois Roy

Sariak: 2007an Cesar sarietan opera prima hoberenaren izendapena

- Gaia:

Komediazko film hau, publizitate munduaren eta mendebaldeko kontsumo gizartearen kritika zorrotza da.

- Sinopsia:

Octave Parangok Pariseko "La Ross" publizitate agentzia garrantzitsuan egiten du lan. Sormen- sailean jarduten du eta bezeroen marketing zuzendariek bere ideiak epaitzeaz gogaituta dago. Horregatik, lanetik kanporatu eta behar baino lehenagoko erretiroa eskuratzeko edozer egiteko gai izango da.

- Protagonista:

Filmaren protagonista Octave Parango izeneko komunikazio arloko langilea da. 30-40 urte bitarteko gizonezkoa da. Moralik ez duen pertsonaia bat da, diruagatik edozer egiteko gai den horietakoa. Aberatsa eta klase sozial altukoa izan arren, gehiago nahi du, ez da duenarekin konformatzen.

Bere egoera familiarraz gutxi dakigu, soilik, pelikulan zehar Sophietaz maitemintzen dela esan dezakegu. Elkarrekin denbora gutxi egon ondoren utzi egiten dute eta protagonista guztiz bakarrik gelditzen da. Bestalde, bizitza sozial eskasa dauka, ez du benetako lagunik.

Bere izaerari erreparatuz, autoestima laboral eta pertsonal altua daukan pertsona ematen du, beregan seguritate handia helarazten baitu. Lanean onena dela dioen arren, benetan duen seguritate falta ezkutatzeko egiten duela uste dut. Guztiz pertsona diruzalea da, pelikula hasi bezain pronto bere burua txanpon batzuen truke saltzeko gai dela jakin dezakegu . Diruak mugitzen dio; dena erosi daitekeela uste eta dirua edozertan xahutzen duten horietakoa da. Hortaz, harroputza, axolagabea eta superfiziala dela esan dezakegu.

Parangok adizioz beteriko bizitza arriskutsua darama. Hala, droga legal zein ilegalen kontsumitzailea da, besteak- beste, alkohola, tabakoa, kokaina zein LSD zalea da. Gainera, uneoro sexua praktikatzen edota festetan ikusten dugu.

- HHPPkoari dagokiona:

Aurretik esan bezala, Parangok "La Ross" munduko agentzia handienetarikoan egiten du lan. Agentziara hurbiltzen diren bezero desberdinentzat egiten du lan, enpresa, erakunde zein pertsona desberdinentzat. Pelikulan komunikazio arloko langile eta departamentu desberdinak ikus daitezke; hortaz, agentzia bat barrutik nolakoa den hobeto ulertzeko balio dezakete: sormen departamentua, arte-zuzendaria, copy...

Bere eginbeharra bezeroekin biltzea eta hedabideekin konektatzea da. Bezeroen irudia aztertu eta ikertzeaz arduratzen da. Horren arabera, bezeroek ikusi nahi dutena azaldu eta aholkuak ematen dizkie. 

Laburbiltzeko, enpresaren irudia eta salmentak hobetzeaz arduratzen da. Bezeroak ospea lortzea du helburu eta horretarako copy lana, biltzarrak, castingak, ikerketak... egiten ditu.

- Bechdel testa:

99 francs filma ikusi ondoren, ez duela bechdel testa gainditzen ikusi daiteke. Testaren oinarriak ez ditu betetzen, hau da, genero- desparekotasun argia dauka. Nahiz eta filmean emakumezko bi pertsonaia baino gehiago agertu, horietako askok ez dute izenik ezta elkarren arteko hizketarik.

Apple arrazista?

Munduan famatuak diren enpresa handiek beraien irudia zaintzea ezinbestekoa da. Horregatik, irudi positibo eta ona izateaz arduratzen dira; publikoari markaren aurpegi hoberena erakutsiz. Beraz, enpresak Harreman Publikoen sektoreko langileak izatea beharrezkoa da. Batzuetan, gauzak ez baitira ongi irteten eta horri erantzuna bilatzea premia bat bihurtzen da.

Apple 1976an sortutako hardware- eta software-ekoizle estatubatuarra da. Cupertinon (Kalifornia) egoitza nagusia duen kontsumorako elektronika saldu eta ekoizten du. Munduan zehar fama handia dauka eta 120 herrialde baino gehiagotan daude salgai bere produktuak. Hortaz, Applek eta berekin zerikusia duen norbait edota zerbaitek egindako edozein ekintza, ona zein txarra izan, bere irudian eragingo du.

Kasu honetan, Apple arrazistatzat salatu zuten. Izan ere, Melbourne (Australia) hirikoApple dendako langile batek sei gazte afrikar dendatik kaleratu zituen, lapurtuko zutela susmatzen zuelako. Hala, ikasleetako batek gertakizuna bideoan grabatu eta internetera igo zuen: “Simplemente racismo” goiburua jarriz. Bideoak gizartearen arreta bereganatu zuen, igo eta denbora gutxira biral bilakatuz. Gainera, sare sozialetan Apple dendan izandako egoerak bazterkeria eta arrazakeriaren gaiak oso jorratuak izatea eragin zuen.

Sortutako istiluari aurre egiteko, harreman publikoen lana beharrezkoa izan zen. Arrazakeria salaketen aurrean, Appleko CEOa den Tim Cookek enpresaren izenean bazterkeriaren biktima ziren sei ikasleei publikoki barkamena eskatu eta dendan zegoen saltzaileak gazteei zuzenean barkamena eskatu ziela aipatu zuen. Bestalde, jazoera onartezintzat kalifikatu eta Applelek denak ongi etorriak sentiaraztea nahi duela esan zuen; enpresa diskriminazioaren aurka dagoela azaldu eta enpresari "sexuak, arrazak, sexu-joerak edota beste edozein zergatik" ez diola ardura azpimarratuz. 

Kanpainaren emaitzak onak izan ziren. Helarazitako komunikatuari esker, Mohamed Semra, ikasleetako batek, bere Facebook kontuan enpresak emandako erantzunarekin pozik zeudela idatzi zuen: “barkamena eskatu digute; bada, ongi gaude, ez dago urrutiago eramateko premiarik”. Nahiz eta, bideoak bisita ugari jaso, gertakizuna kapitulu txar bat bezala gelditu eta ez zituen galera garrantzitsurik suposatu.

Nire ustez, hanka-sartze larria da inolako arrazoirik gabe norbait dendatik kaleratzea. Baina, egoeraren aurrean enpresak irtenbide arin eta argia ematerakoan asmatu egin zuen. Aipagarria da, markak politikoki zuzenak diren ekintzak eginez beraien irudia zaintzen ahalegintzen direla eta arrazakeria gertakizun honek, markaren krisi bat eragin zezakela. Edozein ekintzak txikia bada ere, bira eman eta eragin ikaragarriak izan ditzake eta horregatik, kontu handiz ibiltzea beharrezkoa da.

Harreman Publikoak 2.0: ingurune digitalean publikoarekin nola erlazionatu

Enpresen helburua beraien erosleekin erlazionatzea da eta horretan jarduten dute Harreman Publikoek. Baina, azken urteetan komunikazioaren testuingurua aldatu egin da eta ondorioz Harreman Publikoetako langileak aldaketetara moldatu behar izan dira: ingurugiro parte hartzaile, sozial zein interaktibora.

Hortaz, sare sozialak komunikaziorako tresna paregabeak bihurtu eta kontsumitzaileak pasibotasunetik aldendu dira; aktiboki markekin komunikatzen hasiz. Sare sozialei esker, enpresek publikoarekiko kontaktu zuzena izan, beraien irudi digitala hobetu eta bezeroen konfiantza irabazi dezakete. Gainera, interneten bidez, enpresek erosleen iritziak ezagutu, gertutasuna helarazi eta beraiekin erlazionatu daitezke.

Albistea ikusgai hemen

Testu hau Cristina Acedek, UOCko irakasle kolaboratzaile eta komunikazioko aholkulariak egiten duen hausnarketa da. Bertan, berak idatzitako "Relaciones públicas 2.0. Cómo gestionar la comunicación corporativa en el entorno digital" izenburua duen liburuan jorratzen dituen gaiez jarduten du. 

Egileak enpresak erosleekin konektatzeko internetek eskaintzen dituen posibilitate anitzez eta sare sozialen garrantziaz hitz egiteko COMeIN webguneko artikulu bat erabiltzen du. Webgune hori   hau da, Universitat Oberta de Catalunyako (UOC) Informazio eta Komunikazio Zientzia Ikasketen Aldizkarian argitaratu zen. 

Nire ustez, egileak egun Harreman Publikoen lanbideari digitalizazioak ekarritako aldaketak, abantailak eta enpresek erosleekin harremanak sortzeko erabiltzen dituzten estrategiak era garbian azaltzen ditu. Gainera, sare sozialen erabilera egokiaz hitz egiten du, ongi erabiliz lor daitezkeen emaitzak aipatuz. Izan ere, kasu arrakastatsuak izendatzeko hainbat adibidez baliatzen da: David Bowieren disko berriaren promozio kanpaina, Bayernek Pep Guardiolari egindako fitxaketa...

Azkenik, internet eta sare sozialen erabilera orokortu dela dio, Vaticanoa ere gehitu baita Twitterera Benedicto XVI kontu izenarekin. Horregatik, esan dezakegu digitalizazioaren aroak ez duela inor axolagabe uzten.